Y ya estamos acabando Febrero...,
el mes más corto del año, pero no por eso el menos intenso.
Nos acercamos al último fin de semana del mes, mes cargado de citas festivas. Este año enlazamos Carnavales con San Valentín y San Valentin, con otra cita para muchos muy festiva también : el estreno de la tan esperada película Cincuenta sombras de grey.
Mes, en el que recordamos el fallido golpe de estado de un 23 de febrero allá por el 1981, y mes que nos ha dado ilustres escritores, artesanos de las letras, como Charles Dickens, Julio Verne, Bécquer, Lord Byron y como nó, nuestra gran poetisa Rosalía de Castro.
A ella quiero dedicarle unos minutos y compartir con vosotros uno de sus poemas
Adiós, ríos; adiós, fontes (fragmento)
Adiós, ríos; adiós, fontes;
adiós, regatos pequenos;
adiós, vista dos meus ollos;
non sei cándo nos veremos.
Miña terra, miña terra,
terra donde me eu criéi,
hortiña que quero tanto,
figueiriñas que prantéi,
prados, ríos, arboredas,
pinares que move o vento,
paxariños piadores,
casiña do meu contento,
muíño dos castañares,
noites craras de luar,
campaniñas trimbadoras,
da igrexiña do lugar,
amoriñas das silveiras
que eu lle daba ó meu amor,
caminiños antre o millo,
¡adiós, para sempre adiós!
¡Adiós, groria! ¡Adiós, contento!
¡Deixo a casa onde nacín,
deixo a aldea que conoso
por un mundo que non vin!
Deixo amigos por estraños,
deixo a veiga polo mar;
deixo, en fin, canto ben quero...
¡Quén pudera non o deixar...!
adiós, regatos pequenos;
adiós, vista dos meus ollos;
non sei cándo nos veremos.
Miña terra, miña terra,
terra donde me eu criéi,
hortiña que quero tanto,
figueiriñas que prantéi,
prados, ríos, arboredas,
pinares que move o vento,
paxariños piadores,
casiña do meu contento,
muíño dos castañares,
noites craras de luar,
campaniñas trimbadoras,
da igrexiña do lugar,
amoriñas das silveiras
que eu lle daba ó meu amor,
caminiños antre o millo,
¡adiós, para sempre adiós!
¡Adiós, groria! ¡Adiós, contento!
¡Deixo a casa onde nacín,
deixo a aldea que conoso
por un mundo que non vin!
Deixo amigos por estraños,
deixo a veiga polo mar;
deixo, en fin, canto ben quero...
¡Quén pudera non o deixar...!
Rosalía de Castro
Y de una gran poetisa gallega, artesana de la palabra, orfebre de grandes ideas , a un gran maestro orfebre, artesano gallego : Adonis
Espero que disfrutéis tanto de la poesía como de las joyas.
Feliz fin de semana!!!
Broches en Plata y Azabache
Realizados a mano
Puedes visitarnos en
www.adonisplatayazabache.com
No hay comentarios:
Publicar un comentario